آنقدر گفتی سگ حسینم
تا آخر دیدیم آن روی سگت را
برای اهل حسین!
((وحیدم )) من اگر در جرم و تقصیر سگی بودم شدم در کوی تو پیر
بر آن خوانی که یک عالم نشسته سگی هم در کنارش پا شکسته
تو که قاتل به خوان خود بخوانی نپندارم که این سگ را برانی
> شعری از آیت الله وحید خراسانی بود
دیگر جای توضیحی نیست!